DIRECTOR No2

Κι απ'τον Woody Allen,πάμε σε ένα άλλο φαινόμενο σκηνοθέτη που μελετάω τελευταία,πολύ διαφορετικό,εκείνο του κυρίου Λαρς Φον Τρίερ.

Και όταν λέω μελετάω,εννοώ ότι είδα φέτος το "Dogville" για πρώτη φορά (το οποίο επαναπροβάλλεται στις αίθουσες απ'την άλλη Πέμπτη)και μ'άρεσε πάρα πολύ,
την Παρασκευή πήγα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και στα πλαίσια του 1ου φεστιβάλ αρχαίου δράματος της Αθήνας είδα τη "Μήδειά" του,που γύρισε στη Δανία το 1988,
και τέλος περιμένω να βγει μεθαύριο η "Μελαγχολία",(μ'αρέσουν και η Κίρστεν Ντανστ και η Σαρλότ Γκεϊνσμπουργκ)για να δω τους τελευταίους προβληματισμούς του.

Τον "Αντίχριστο"δεν τον έχω δει και ούτε πρόκειται.Μερικές δοκιμασίες αντοχής αρνούμαι να τις υποβάλλω στον εαυτό μου.Καμιά φορά το να ορίζεις το γούστο σου και τί θα σου χαλάσει το βράδυ δεν είναι κακό.Ούτε είσαι λιγότερο "ανοιχτός" όταν κάνεις επιλογή ταινιών που θα δεις στη ζωή σου.

Στις Κάννες έκανε κάποιες δηλώσεις που φάνηκαν φιλοναζιστικές.Γενικά τον έχουν για προβοκάτορα,λέει.

Συζήτησα με φίλους που ξέρουν πιο πολλά από μένα για κείνον και η ετυμηγορία εν τέλει είναι ομόφωνη:

Ο τύπος είναι ψυχάκιας,είναι ιδιοφυία,είναι θεούλης και όσο σκληρά κι αν είναι τα περιβλήματα των ταινιών ή όμοια με θρίλερ, κατά βάθος είναι ευαίσθητος και ρομαντικός.

Μόνο τα λόγια που βάζει προς το τέλος των ταινιών,τα αποδεικνύουν όλα.

Όταν δω το "Melancholia",θα ξέρω περισσότερα. Τη δουλειά του κάνει κι αυτός πάντως.Και την κάνει καλά.Από τις Κάννες τον αποκληρώσανε. Άντε να δούμε.