"Δωρεάν προγράμματα του Δήμου Αθηναίων:
3/08 Εργαστήρι Εξπρεσιονισμός-Νεοεξπρεσιονισμός
Ελάτε στη Δημοτική Πινακοθήκη στο Μεταξουργείο και κάντε την αυτοπροσωπογραφία σας 19:00"
Η μαγική λέξη στην καταχώρηση του καλοκαιρινού οδηγού της Athens Voice καταλαβαίνετε ποια ήταν.
Ψώνισα τα πινέλα,τα ακρυλικά μου και τα κραγιόνια μου και πήγα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό.
Στο κτίριο της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων στην Πειραιώς η ευγενέστατη φύλακας με ενημέρωσε ότι η έκθεση του Οικονόμου και το εργαστήριο πραγματοποιούνται στο καινούριο κτίριο της πινακοθήκης,Λεωνίδου και Μυλλέρου,ένα στενό πιο κάτω,σε μια πλατεία.
Το Μεταξουργείο και ο Κεραμεικός ήταν και είναι από τα μέρη που θέλω να εξερευνήσω περισσότερο.
Ενώ απ'τα κτίρια και τον αέρα νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμο και σε μια παλιά Αθήνα,πρέπει να ήμουν και η μόνη Ελληνίδα που περπατούσε στο δρόμο.
Το καινούριο κτίριο είχε ευγενέστατους φύλακες κι αυτό και με οδήγησαν στο χώρο του εργαστηρίου.
Όσοι πήγαν στην ώρα τους(not me)είχαν ξεναγηθεί στην έκθεση και είχαν γενικά μια ιδέα τί πήγαιναν να κάνουν.
Υπεύθυνη ήταν ένας ξανθός άγγελος με γαλάζια μάτια,τέλειο χαμόγελο,που έμοιαζε με νεράιδα και ήταν πολύ πολύ ευγενική.
Υπήρχαν νέοι άνθρωποι και αρκετά μεγαλύτεροι από μένα.
Δίπλα μου(στο πάτωμα που απλώναμε όλοι τις μπογιές μας)κάθισε ένα ζευγάρι που έκανε όλο αστεία.
Χαίρομαι πάντα πολύ όταν βλέπω νεαρά ζευγάρια να κάνουν πρωτότυπα πράγματα μαζί αντί να βλέπουν σαπουνόπερες μαζί.
Οι οδηγίες ήταν:"Κάντε τον εαυτό σας όπως τον βλέπετε εσείς,όχι με ρεαλισμό,βάλτε συναίσθημα,και κυρίως σκούρα χρώματα.Αν μια σκιά σου βγαίνει μπλε,κάν'την μπλε."
Γύρω μου απλώνονταν τεράστια υφάσματα,ψεκάζανε σπρέυ,χρωματίζανε με τις παλάμες τους και ακουμπούσαν τους μεγάλους καμβάδες στις κολόνες.
Όταν είδα τα έργα τους,αφού τα τελείωσαν,κατάλαβα ότι έκανα μια παμμέγιστη άσκηση θάρρους.
Μάζεψα τα μπογαλάκια μου και έφυγα πρώτη πρώτη.
Ο ένας είχε κάνει το πρόσωπό του προφίλ με το μαύρο μούσι του και ο πίνακάς του θύμιζε Καντίνσκυ.
Ο άλλος είχε κόψει από περιοδικά και είχε κάνει κολάζ.
Η άλλη είχε κάνει τον εαυτό της φλεγόμενο από πίσω και με όλο το θυμό στο πρόσωπο.
Δεν μετανιώνω καθόλου που πήγα.Έμαθα καινούρια πράγματα και πήρα έμπνευση για τα επόμενα βήματα.Επόμενος στόχος είναι να ισορροπήσω την παιδικότητα με την ενήλικη ζωή όταν εκφράζομαι μέσω της τέχνης.
Αν δεν συμμετέχουμε περισσότεροι στα κοινά και δεν συνειδητοποιήσουμε πόσα ωραία πράγματα στη ζωή γίνονται δωρεάν,θα είμαστε απλά ένας ακόμα μίζερος άνθρωπος.
Για να πάρετε μια γεύση απ'το ρεύμα του εξπρεσιονισμού,τα παρακάτω ίσως σας θυμίσουν κάτι:
3/08 Εργαστήρι Εξπρεσιονισμός-Νεοεξπρεσιονισμός
Ελάτε στη Δημοτική Πινακοθήκη στο Μεταξουργείο και κάντε την αυτοπροσωπογραφία σας 19:00"
Η μαγική λέξη στην καταχώρηση του καλοκαιρινού οδηγού της Athens Voice καταλαβαίνετε ποια ήταν.
Ψώνισα τα πινέλα,τα ακρυλικά μου και τα κραγιόνια μου και πήγα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό.
Στο κτίριο της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων στην Πειραιώς η ευγενέστατη φύλακας με ενημέρωσε ότι η έκθεση του Οικονόμου και το εργαστήριο πραγματοποιούνται στο καινούριο κτίριο της πινακοθήκης,Λεωνίδου και Μυλλέρου,ένα στενό πιο κάτω,σε μια πλατεία.
Το Μεταξουργείο και ο Κεραμεικός ήταν και είναι από τα μέρη που θέλω να εξερευνήσω περισσότερο.
Ενώ απ'τα κτίρια και τον αέρα νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμο και σε μια παλιά Αθήνα,πρέπει να ήμουν και η μόνη Ελληνίδα που περπατούσε στο δρόμο.
Το καινούριο κτίριο είχε ευγενέστατους φύλακες κι αυτό και με οδήγησαν στο χώρο του εργαστηρίου.
Όσοι πήγαν στην ώρα τους(not me)είχαν ξεναγηθεί στην έκθεση και είχαν γενικά μια ιδέα τί πήγαιναν να κάνουν.
Υπεύθυνη ήταν ένας ξανθός άγγελος με γαλάζια μάτια,τέλειο χαμόγελο,που έμοιαζε με νεράιδα και ήταν πολύ πολύ ευγενική.
Υπήρχαν νέοι άνθρωποι και αρκετά μεγαλύτεροι από μένα.
Δίπλα μου(στο πάτωμα που απλώναμε όλοι τις μπογιές μας)κάθισε ένα ζευγάρι που έκανε όλο αστεία.
Χαίρομαι πάντα πολύ όταν βλέπω νεαρά ζευγάρια να κάνουν πρωτότυπα πράγματα μαζί αντί να βλέπουν σαπουνόπερες μαζί.
Οι οδηγίες ήταν:"Κάντε τον εαυτό σας όπως τον βλέπετε εσείς,όχι με ρεαλισμό,βάλτε συναίσθημα,και κυρίως σκούρα χρώματα.Αν μια σκιά σου βγαίνει μπλε,κάν'την μπλε."
Γύρω μου απλώνονταν τεράστια υφάσματα,ψεκάζανε σπρέυ,χρωματίζανε με τις παλάμες τους και ακουμπούσαν τους μεγάλους καμβάδες στις κολόνες.
Όταν είδα τα έργα τους,αφού τα τελείωσαν,κατάλαβα ότι έκανα μια παμμέγιστη άσκηση θάρρους.
Μάζεψα τα μπογαλάκια μου και έφυγα πρώτη πρώτη.
Ο ένας είχε κάνει το πρόσωπό του προφίλ με το μαύρο μούσι του και ο πίνακάς του θύμιζε Καντίνσκυ.
Ο άλλος είχε κόψει από περιοδικά και είχε κάνει κολάζ.
Η άλλη είχε κάνει τον εαυτό της φλεγόμενο από πίσω και με όλο το θυμό στο πρόσωπο.
Δεν μετανιώνω καθόλου που πήγα.Έμαθα καινούρια πράγματα και πήρα έμπνευση για τα επόμενα βήματα.Επόμενος στόχος είναι να ισορροπήσω την παιδικότητα με την ενήλικη ζωή όταν εκφράζομαι μέσω της τέχνης.
Αν δεν συμμετέχουμε περισσότεροι στα κοινά και δεν συνειδητοποιήσουμε πόσα ωραία πράγματα στη ζωή γίνονται δωρεάν,θα είμαστε απλά ένας ακόμα μίζερος άνθρωπος.
Για να πάρετε μια γεύση απ'το ρεύμα του εξπρεσιονισμού,τα παρακάτω ίσως σας θυμίσουν κάτι:
Απ'τον λατρεμένο σε τόσους μα τόσους Βίνσεντ
Kandinsky,μέχρι κι η γιαγιά μου στόλιζε το διαμέρισμά της με την παραπάνω αφίσα
Munch, "Η Κραυγή"
(Στο listening του Proficiency είχε ολόκληρη ανάλυση του τί μπορεί να είδε που να τον ενέπνευσε να το ζωγραφίσει)
Και για να καταλάβετε τί σημαίνει θράσος του να πηγαίνεις σε ένα εργαστήρι με αφορμή το παραπάνω κίνημα,ενώ οι γνώσεις σου γύρω απ'τη ζωγραφική περιορίζονται γύρω από το ποιά είναι τα βασικά χρώματα(κίτρινο-κόκκινο-μπλε),ιδού το σημερινό αριστούργημά μου:
Μου το ζητάνε απ'το Ερμιτάζ για εκατομμύρια,αλλά δεν το δίνω.
Θα το δωρίσω στην Κυδαθηναίων 22,στην Πλάκα.Εκεί ανήκει.
Χρωματιστά δική σας,sassy
No comments:
Post a Comment